Het was zo’n doordeweekse avond, we waren beiden moe gereden en nog veraf de beschaafde wereld. We beseften pas laat dat de zon al aan het zakken was en werden verrast door de opkomende duisternis.
Die nacht in de Namib woestijn, dat een onderdeel is van het Namib-Naukluft nationaal park, zullen we nooit vergeten! We parkeerden Sparky net voorbij een heuvel om ons zo goed mogelijk te camoufleren, rolden onze autostoel naar achter en maakten ons op voor een oncomfortabele nacht. Het risico om onze tent op te zetten namen we hier niet, dit was het territorium van grote katten en ’s nachts zijn zij de baas.
Sarah kroop met een bang hart in haar slaapzak terwijl mijn ogen al dicht gleden. Niet veel later werd ik slaapdronken wakker en duurde het me even voordat de met sterren bespikkelde hemel duidelijk werd. Ik maakte Sarah wakker en we stappen uit om met volle teugen te genieten van de ontelbare, sprankelede hemellichamen.
De nachtrust was van korte duur en onder een prachtige rood gloeiende ochtendzon waren we alweer onderweg naar de duinen van Sossusvlei. De route vanuit Walvis Bay (onze vorige stop) doorheen de Namib woestijn is langgerekt, maar zeker niet langdradig. Onderweg sputtert Sparky door de Kuiseb Canyon en passeren we net zoals in het Kruger Nationaal park, de ‘Tropic of Capricorn’.
Iets later dan gehoopt komen we aan in de Sesriem, een minuscuul dorpje dat niet veel meer is dan de toegangspoort van het park en betalen de ingangsprijs van R170/€11. Fris en opgemonterd rijden we de laatse 65km naar de Sossusvlei duinen door een vallei die lichtgroene, geel en donkerrood kleurt. Na vijfenveertig kilometer komt Dune 45 aan bod, deze is vooral populair bij tour agentschappen omdat het de makkelijkst bereikbare duin boven de 150 meter is.
Wij laten Dune 45 voor wat ze is en focussen ons op Sossusvlei en haar legendarische schoonheid.
Een uur na ons vertrek uit Sesriem kwamen we aan in Sossuvlei, althans dat dachten we. De vijf laatste kilometers hebben de autoriteiten handig genoeg niet geasfalteerd, wat onze auto onbruikbaar maakt en reizigers verplicht een vijf minuten durende 4×4 rit te betalen (R240/€16).
Gedegouteerd door deze praktijken vertrekken met onze wandelschoenen aan, een rugzak vol met water en goed gemoed door de verschroeiende hitte.
Een goed uur later komen we toe in het de droge, open landschap van Hidden Vlei. Nog eens dertig minuten wandelen later staan we aan de voet van ’s werelds hoogste duin in de mogelijks oudste woestijn op aarde.
Voor de reizigers met een iets groter budget zou een luchtballon vlucht de ideale en onvergetelijke manier zijn om de duinen te bewonderen. Elke dag vertrekken er luchtballon safari’s overheen Sossusvlei via Namib Sky Balloon Safaris (prijs = onbetaalbaar).
We hadden bijna twee uur nodig om de 350 meter hoge top van Sossusvlei’s hoogste duin te bereiken. Moraal van het verhaal, volg de voetstappen die de voorgangers in het zand gemaakt hebben! Probeer de wijsneus niet uit te hangen (zoals wij deden), want stappen op niet eerder begane duinen is een ware tragedie met één stap vooruit en twee achteruit.
De top bereiken was een succes op zicht en de uitzichten over de in het zonlicht badende duinen liet ons sprakeloos. Omdat we de top zo laat bereikten, waren de meeste toeristen al op de terugweg en konden wij er van genieten in alle eenzaamheid met de nodige foto’s als bewijs.
Op de terugweg wachtte ons nog zware wandeling van enkele kilometers, gelukkig ging het vooral bergaf en doorheen Dead Vlei. Ondanks deze onaantrekkelijke naam, blijft het een impressionante bezienswaardigheid voor elke reiziger.
De door droogte gekraakte ondergrond wordt enkel af gewisseld door een sporadisch voorbijlopende gemsbok en de vele bomen (of wat er nog van over is) in Dead Vlei.
Het Namib-Naukluft nationaal park dat zowel de Namib woestijn als de Sossusvlei regio omvat, is een divers ecosysteem bezaaid met gigantische zandduinen en machtige rots formaties. Gedurende zonsopgang en zonsondergang veranderen de kleuren van de streek constant en boden deze ons fantastische fotografische mogelijkheden aan.
Door de sterke woestijnwind veranderd de vorm en structuur van de duinen steeds en wordt er zo een eeuwig veranderd landschap gecreëerd. Een landschap waar wij eeuwig zouden van kunnen genieten!